مقابله با پرخوری عصبی

 
در دوران نوجوانی به دلیل افزایش نیاز به انرژی و همچنین افزایش سریع قد،فرد نسبت به تغییر شکل فرم بدن و ظاهرش حساس می شود ودر نتیجه احتمالیدایش اختلالات تغذیه ای در این سن بیشتر است.

پرخوری عصبی نیز همانند بی اشتهایی عصبی، نوعی اختلال در غذا خوردن می باشد. در این اختلال روانی، بیماربه دفعات ، حجم زیادی از مواد غذایی پرکالری با بلع راحت را در مدت زمان کوتاه وبه سرعت مصرف می کند که به طور معمول این پرخوری افراطی را در تنهایی ودور از دید دیگران انجام می دهد.

فرد پس از این پرخوری دچار احساس کناه، یاس و بیزاری از خود،انباشتگی شدید شکم وخوب آلودگی می شودو سپس اقدام به برگرداندن آن می کندو ار آنجایی که فقط مقدار ی از غذا هضم شده خارج می گردد، این امر چندان باعث لاغری فرد نمی شود.
رژیم غذایی این گونه بیماران باید شامل مشخصات ذیل باشد:

ابتدا باید میزان انرژی مورد نیاز فرد توسط متخصص تغذیه برآورد شود. بدین صورت که وزنی را که برای بیمارقابل قبول باشد، به عنوان هدف در نظر بگیرد ویک الگوی خوراکی که باعث تثبیت وزن شود، برقرار سازد.

برای حفظ وزن سلامت، باید بیمار را به استفاده از روشهای صحیح کاهش وزن، بدون استفاده از روش های غیر طبیعی ترغیب نمود. از اجبار به غذا خوردن باید پرهیز کرد ودرصورت کاهش وزن، افزایش وزن به صورت آرام وتدریجی حدود نیم تا یک کیلوگرم در هفته صورت گیرد.

برای برطرف کردن عدم تعادل آب و الکترولیت ها، کم آبی و جلوگیری از ادم بیمارباید اقدامات لازم به عمل آیدوتغییر رفتارهای غذایی به صورت تدریجی ومرحله به مرحله صورت گیرد.در این بیماری 3 وعده اصلی غذایی به همراه 1 الی 2 میان وعده در روزدر نظر گرفته می شود. البته تعداد وعده های غذایی بستگی به شدت بیماری دارد.

بعد ازصرف غذا یک الی یک ونیم ساعت استراحت نیاز می باشد. برای صرف غذا نیز باید حدود 1 ساعت وقت گذاشت.مراقبان بیمارباید هنگام صرف غذا بیمار راتحت نظر بگیرند تا غذا رادورنریزد.

این بیماران به علت استفراغ های مکرر و استفاده بی رویه از داروهای مسهل ومدر اصولا به مکمل ویتامین واملاح نیاز دارند ودرکل باید از مواد غذایی غنی از مواد مغذی در غذای این بیماران استفاده شود. کلیه مواد غذایی که در طی دوران پرخوری استفاده می شوند، باید محدود گردد.
تهیه غذاتهیه غذاتهیه غذاتهیه غذاتهیه غذاتهیه غذاتهیه غذاتهیه غذاتهیه غذاتهیه غذاتهیه غذاتهیه غذا

منبع :دنیای تغذیه - شماره 100