آموزش مهم است و اگر آموزش به خصوص در زمینه پیشگیری در جامعه افزایش یابد، تاثیر زیادی در پیشگیری و كاهش بیماری‌ها خواهد داشت.

محققان دانشگاه واشنگتن دریافته‌اند آموزشی كه به صورت فعال و دوطرفه بین آموزش‌دهنده و آموزش‌گیرنده انجام شود تاثیر بسیار بیشتری نسبت به آموزشی خواهد داشت كه به صورت یك‌طرفه و تنها در حد اطلاع‌رسانی انجام شود. این گروه پژوهشگران روی گروهی از مادران تحقیقی انجام دارند و این افراد را به دو گروه ۱۲۰ نفری تقسیم كردند.
▪ برای گروه اول كه ۱۲۰ مادر بچه‌های كوچك ۶ تا ۱۸ ماهه بودند، به صورت مرتب كتابچه‌های آموزشی بهداشت درمان و دندان و نوارهای ویدئویی ارسال می‌شد، با آنها به صورت رودررو بحث‌شد، از آنها نظرخواهی می‌شد و در عرض یك‌سال، ۶ بار نیز به صورت پیگیری با آنها تماس گرفته می‌شد تا از چگونگی وضعیت فرزندان آنها و سیستم آموزشی آنها اطلاع حاصل شود.

▪ به گروه دوم از مادران كه آنها هم ۱۲ نفر بودند - تنها كتابچه‌های آموزشی و نوارهای ویدئویی داده شد و تماس‌های پیگیری دو ماه یك‌بار هم انجام نشد.
دو سال بعد از شروع این طرح، میزان پوسیدگی دندان در بچه‌های مادران این دو گروه اندازه‌گیری شد.
بچه‌های گروهی كه برای آنها پیگری‌ها و آموزش‌های فعال انجام شده بود، ۶۵ درصد كمتر از گروه دیگر دچار پوسیدگی دندانی شده بودند.

این تحقیق نشان می‌دهد كه آموزش یك‌طرفه كافی نیست بلكه خود والدین نیز باید در یادگیری حضوری فعال داشته باشند، مرتب با آموزش‌دهنده خود كه معمولا دندانپزشك یا بهداشتكار دهان و دندان است در تماس باشند و هم خود و هم كودكشان برای پیگیری آموزش‌ها، انجام معاینات مرتب و انجام اعمال پیشگیرانه از جمله فلورایدتراپی به صورت ژل یا وارنیش برای كودكان به دندانپزشك مراجعه كنند. دندانپزشك ممكن است هر بار آموزش‌های ساده‌ای را برای والدین تكرار كند. نظیر آنكه چگونه برای فرزندانشان مسواك بزنند یا حجم شیرینی‌ها را در خوراكی آنها كم كنند و....

اما در هر بار مراجعه به دندانپزشك و مواجهه مستقیم دندانپزشك با كودك و والدین، انگیزشی دوباره برای والدین ایجاد شده، مشكلات بالقوه دهان و دندان كودك هم در هر دوره معاینه ممكن است شناخته و درمان زودهنگام شود.

منبع : دكتر كیقباد بهدین - روزنامه سلامت