گوجه سبز براى اعصاب مفيداست .
خشك شده گوجه سبز درمان كم خونى است .
گوجه سبزدرمان بيمارى شب كورى است .

جهت معالجه نقرس ، رماتيسم و تصلب شرائين آنرا تجويز می کنند . نام فارسى آن ((گوجه )) است و به اقسام ريز و كوچك ، به آن آلوچه سنگ - الوچه آلنج و آلوى كوهى هم مى گويند. عربى آن ((ادرك )) است و در بعضى از كتابهاى پزشكى قديم به اسامى نيسوق و نيشوق هم از آن ياد شده است .

گوجه سبزانواع و اقسام داشته و با آلونيز قرابت و نزديكى دارد . بهترين نوع آن گوجه برقانى است كه پوست آن به آسانى جدا مى شود و نوع ديگر گوجه گلستان است كه در خراسان مى رويد و رنگ آن سبز بوده ، كمتر قرمز مى شود. نوع پيشرس آن گوجه سبز است كه به نام گوجه گيلانى ، و گيلانى گوجه معروف است و اولين ميوه اى است كه در فصل بهار به بازار مى آيد. اين خاصيت مسهلى ندارد. معذلك با يبوست مزاج مى جنگد. گوجه سبز به رنگ هاى سبز و زرد و قرمز ظاهر ميشود .

رنگ گوجه سبز تركيبى شبيه جوهر زردك است كه در بدن تبديل به ويتامين (آ) مى شود و به همين جهت است كه انواع آن براى درمان شبكورى و رشد بدن مفيد است - مقدار اين ويتامين در انواع زرد و قرمز بيشتر است . علاوه بر جوهر زردك ، داراى ويتامين هاى ((ب )) و ويتامين ((ث )) است ، به اين جهت براى اعصاب مفيد بوده و مسكن التهاب صفرا مى باشد . گوجه سبز داراى املاح زيادى از قبيل آهن - كلسيم - فسفر - منيزى - پتاسيم - سديم و منگنز مى باشد .
گوجه سبز از ميوه هاى خنك بوده و اين خاصيت در انواع ترش آن بيشتر است . اقسام درشت آن خاصيت نرم كننده دارند، ولى در اين خاصيت هرگز به پاى آلو نمى رسند. خشك شده آنها كه بيشتر به نام آلوچه خشكه فروخته مى شود، درمان خوبى براى ضعف اعصاب و كم خونى است ، اقسام مختلف گوجه سبز براى معالجه نقرس - رماتيسم و تصلب شرائين تجويز شده اند، همگى پيشاب آور بوده ، و اعمال كليه را تنظيم مى نمايند.

جوشانده 25 تا سى گرم برگ درخت گوجه سبز ، كشنده كرم معده بوده و اين خاصيت در مغز هسته آن نيز مى باشد - سابقا جوشانده برگ آنرابه عنوان تب بر مخصوصا براى مبتلايان به بيماريهاى ريوى تجويز مى كردند. برگ گوجه سبز نفاخ بوده ، و براى معده مضر است ، مگر آنكه همراه با يك مسهل خورده شود و براى اين كار سابقا گلقند را تجويز مى كردند.

اقسام آلو
اقسام آلو تمام تركيبات و خواص گوجه سبزرا داشته و به اضافه ملين خوبى مى باشند. خاصيت غذايى زيادى داشته و نيروبخش هستند و مى توان آنرا غذاى مخصوص ورزشكاران قرار داد. آلوى خشك قند زيادى دارد و براى مبتلايان به مرض قند خوب نيست . ولى گوجه فاقد قند بوده ، و قند خون را كم مى كند. مغز هسته و برگ درخت آن نيز داراى خاصيت ضد كرم است .

خاصيت مسهلى آلو مربوط به ماده چسبنده و املاح و سلولز آن مى باشد و به همين جهت مى توان گفت براى مداواى يبوست غذايى مفيدتر از آلو و انجير نيست و اين خاصيت در انجير خشك و آلوى خشك زيادتر است . خوردن آلو قبل از غذا براى مبتلايان به سر درد و تبهاى صفراوى سودمند مى باشد. تخامه اى كه بعد از خوردن آجيل در معده پيدا مى شود، دوايى بهتر از آلوى خشك خيس كرده ندارد. لواشك آلو كه از انواع كوهى ساخته ميشود، اگر تميز تهيه شده باشد پاك كنندهى روده و شكم خواهد بود. صمغع درخت گوجه و آلو به صمغ فارسى معروف است ، گرم تر از صمغ عربى بوده و براى سرفه مفيدتر مى باشد. خرد كننده ى سنگهاى كليه و مثانه و سنگهاى صفراوى است ، براى التيام زخم بسيار نافع بوده ، و سرمه ى آن براى كم كردن فشار چشم تجويز شده است . به اين انگم و ساير صمغ ‌هاى درختى به نام فارسى گوج گويند و گويا كلمه گوجه از اين نام گرفته شده باشد.

منبع : اسرار خوراکیها